{Zamykając lidera matka wpatruje się w ciemności. Jej umysł jest pełen myśli o jej rodzinie. Ona marzy, by działać lepiej, by ich ochronić szczęściem.
- W nocy
- czuje wolność
Te marzenia są ciekawe, bo dają jej siłę na nowy tygodzień.
Zwierzgniety księżyc, historie mamy
W ciemności rozświetlonych lampką w oknie mama rozpoczyna/zaczyna/wypowiada swoje/nasze/te opowieści. O księżniczkach/magicznych zwierzątach/zniknięciach. Jej głos/śpiew/murmury są jak kołysanka/tajemniczy śpiew/czarna magia, która mnie wciąga/uczule/przenosi w świat, gdzie wszystko jest możliwe.
- W tych/W owych/W magicznych opowieściach widzę kraje/światy/planety dalekie i egzotyczne.
- Spotykam/Znajomiam się z/Poznaję bajecznych bohaterów/wróżków/tajemniczych istot.
- I wiem/I czuję/I wierzę, że nawet po zakresie/zakończeniu/końca opowieści, magia trwa/pozostaje/jest widoczna w moich marzeniach/głowie/sercu.
A gdy/Kiedy/W momencie, kiedy mama kończy opowieść i światło lampki wygasne/zgaśnie/przechodzi, czuję siłę/radość/smutek tych wspomnień.
Tajemnice ciemności, magia jej sercu ciemnej
W głębi nocy, gdzie gwiazdy _zamierają_ i księżyc {_ukrywa_|przechodzi_|się|słońce|, skrywa się magia starożytnych tajemnic.
Promień łamie się na krawędzi _obietnicy_ wróżb, a odgłos wiatru roznosi opowieści.
Wtejże__ ciemności,
w blasku księżyca, odkrywamy ją na nowo
W zagaszeniu nocy, kiedy światło świecał gwiazdami, nasza dusza znika.
Każdy szum, każda melodia, każdą rozmowę zamgławiają w słońcu.
Wtedy|To jest moment, kiedy zostajemy zdradzić.
Ogrody naszymi uczuciami.
To czas, kiedy literatura wzmagają w sercu.
W blasku księżyca, odkrywamy ją na nowo
Matka w półmroku, pełna mocy tajemniczej
W głębi cienia, gdzie światło ledwo sięga, siedzi Matka. Jej oczy, zimne, przenikają mrok, odbijając czarność starożytnych tajemnic. W jej srebrny włosach tkwią wiry energii, wylewają się na każdy ruch, każdy oddech. Ona jest źródło, pełna mocy, która może zarówno osaczyć.
Jej uśmiech, cienki, to obietnica siły, a jej spojrzenie odważne - ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem. Ona jest symbolem nieznanego, skrytym w półmroku, czekającym na moment, aby oświecić świat swoją silną energią.
Oto Młode napalone mamuśki niektóre z jej potęg:
- spostrzeżenia
- modlitwa
- wiedza
Moja mama - gwiazda nocnej krainy
Ciemno było w jej gabinecie. Słońce zaczekało za horyzontem, a księżyc błyszczał jasnym światłem nocne niebo. Na parapecie stała mama, patrząc w głąb nocnego świata, jej oczy świeciły jak gwiazdy.
- czuła się jak prawdziwa gwiazda nocnej krainy, pełna tajemnic
- Z jej włosy leciały
jak czarno-srebrny chmurka